Sekspres
Para
pak ditësh një televizion kombëtar transmetonte një reportazh seksi kibernetik në
orarin e darkës. Ideja ishte se si
gjendej një punë e lehtë, por pa sigurime shëndetësore, duke u zhveshur
para një kamere. Një emision tjetër
transmeton videot pornografike të një politikani në hotel me dashnoren e tij pa iu prishur fare
oreksin mijëra njerëzve. Të nesërmen mijëra shqiptarë kanë parë videot në “youtube”, pa të keq dhe me normalitet. Dhjetëra skandale të tjera seksuale ndiqen me kuriozitet masiv, jo
vetëm nga burra, por edhe nga femra e adoleshentë të dy
gjinive. Dhe nuk janë vetëm politikanët protagonistë, por edhe artistë e personazhe publikë (shumë e gjetur kjo) të fushave të ndryshme që fitojnë klikime pa prezervativ. Por nuk mbetet këtu. Në
vazhdim të “pornovelës” kombëtare e interpretojnë moralin e ngjarjes dhjetëra të tjerë, nëpër studio televizive dhe gazeta. Padyshim
që edhe shoqëria jonë do të “modernizohet” dhe s’ka pse skandalizohet më nga historitë seksuale të politikanëve, të komshinjve të … Në paradoksin e këtyre ndërhyrjeve pak kush
vëren se shpesh inmoraliteti propozohet si moral, me aq këmbëngulje dhe
argumente saqë duke mos dalë kush në
mbrojtje të moralit, inmoraliteti
bëhet normalitet.
Por
kjo është vetëm maja e ajsbergut.
Padashur, mbase, mijëra vetë janë bërë ndjekës të këtyre historive duke shikuar e interpretuar
pornografi. Po, pornografi, skandalizohu po deshe. Pas kameras së vajzës që zhvishet është një person që paguan për të parë porno. Video e skandalit që kërkohet dhe
klikohet me mijëra herë është ndjekje pornografie. Përtej videos, skandali është
më i madh. Janë mijëra njerëz që kërkojnë, shohin, shkarkojnë dhe ndajnë me njëri tjetrin ҫdo ditë e më shumë histori
të tilla e të tjera. Po kjo nuk ka ndonjë rëndësi sociale për shtetin tonë aq virtual, që edhe të kontrollonte pornografinë e kishte mangut.
Përdorimi
i pornografisë në internet ndërkohë shtrihet për shtatë palë
qejfe në nivele të ndryshëm socialë, duke krijuar varësi me
shpejtësi. Realiteti që nuk të fal, na ka dhënë sinjale të shumta të përmasave patologjike të kësaj varësie, jo vetëm, por edhe të kriminalizimit
të saj, ku grupe e individë të ndryshëm e përdorin tashmë internetin dhe videot porno për shantazhe të ndryshme.
Mediat
vizive japin kontributin e tyre të ҫmuar
në përkeqësimin e situatës duke
transmetuar papushim imazhe e skena me ngarkesë seksuale, në kufi të pornografisë. Ndërkohë që personazhe publikë tregojnë, gjoja pa paragjykime, mini-historitë
e tyre seksuale duke pozuar demek si të pakompleksuar, kur në fakt bëjnë një biznes me pornografinë.
Studimet sociale tregojnë sesi pornografia bëhet shumë shpejt e zakonshme në jetën e njeriut duke ҫuar përdorimi i saj në mungesë sensibiliteti, mërzitje, e shtrembërim
realiteti. Pornografia e stimulon idenë se degradimi i femrës është i pranueshëm, duke patur parasysh se përdorimi
i pornografisë është shumë më
i shpeshtë tek meshkujt. Ekspozimi i materialit seksual,
në Internet, në revista dhe televizion lidhet ngushtë me idenë patologjike se femrat janë objekte seksuale. Studimet neurofiziologjike vënë
në dukje kapacitetin e pornografisë për të formuar zakone emocionale e varësi, ndërkohë që përsëritja
me ekspozim të vazhdueshëm formon koneksione të reja
neurologjike që arrijnë në përvetësimin
e sjelljes negative. Ekspozimi i adoleshentëve dhe të rriturve me materiale seksuale, kryesisht në
Internet, krijon një pengesë të madhe në zhvillimin dhe në jetën seksuale të shëndetshme tek të rriturit. Pasojat
psikologjike dhe familjare të konsumit
të pornografisë janë
akoma më të rënda: divorce, dhunë, probleme fizike dhe
mendore, sëmundje seksualisht të transmetueshme,
shtatzani edhe jashtë martesore, etj.
Ҫensura shumë vjeҫare, mungesa e kulturës, ekspozimi i
dendur vizual i përmbajtjeve seksuale, mungesa e një edukimi social gjithëpërfshirës, mungesa e
etikës profesionale jo vetëm e mediave, mungesa e shtetit ligjor kundrejt
krimeve seksuale, e bëjnë shoqërinë shqiptare viktima më e lehtë e bombardimit të një bote të seksualizuar. Nëse vendet e tjera të zhvilluara kanë dekada që marrin masa shëndetësore, edukative e sociale në fushën e mirëqenies psikologjike e të jetës seksuale, kurioziteti masiv dhe i
shfrenuar i mijëra personave në
shoqërinë tonë kundrejt aferave seksuale tregon pikërisht
papjekurinë e saj në këtë drejtim.
Padyshim
që në luftën kundër këtyre zakoneve që i paraprijnë shkatërrimit të individit familja ka rëndësi të veҫantë. Marrëdhënia korrekte e dashuria e
babit dhe mamit, stimulimi i dashurisë
për familjen dhe vlerat e saj, marrja e përgjegjësisë e ndërgjegjësimi i prindërve janë themelore.
Në një
shoqëri teknologjike, kjo do të
thotë kontroll dhe
vigjilencë e Internetit dhe televizionit
që përdorin fëmijët.
Në fund, përgjegjësia më e madhe në mirëqenien sociale të një kombi është e qeverisë. Ajo ka për detyrë, që nëpërmjet drejtësisë, përkujdesjes shëndetësore
dhe edukative, t’a mbrojë qytetarin,
veҫanërisht fëmijët dhe adoleshentët, t’a përkujdesë shëndetin e tij mendor dhe fizik dhe t’i ofrojë
edukimin e duhur në lartësinë shkencore të periudhës që jetojmë. Pornografia sulmon një nga institucionet bazë, familjen dhe nëse kjo
nuk mbrohet edhe institucionet e tjera
si shkolla, spitali, drejtësia do të kenë
probleme serioze, sepse të gjitha
funksionojnë në zinxhir. Prandaj është detyrë e qeverisë, të mos rrijë kot duke pritur, por të reagojë me urgjencë
dhe të veprojë përpara se të jetë tepër vonë e të përballemi
pastaj me probleme sociale akoma më të rënda.
Erion Hiluku
Gazeta Shekulli